хуэхьын

I (хуехь) перех. гл. 1. отнести что-л. кому-л.

/ Зыгуэрым и деж хьын.

Тыгъэ лъапIэхэр хуэхьын.

2. отнести, поднести что-л. куда-л. кому-л. , для кого-л.

/ Зыгуэрым удэIэпыкъуу хьын, зыгуэрым и лъэIукIэ, и жыIэкIэ хьын.

Къэп хьэлъэр хуэхьын.

3. умыкнуть кого-л. для кого-л.

/ Зыгуэрым щхьэгъусэ ищIын щхьэкIэ хьын.

* ФIыуэ илъагъум хуахь и гугъэу, абы {хъыджэбзым} и гур къилъэтырт. Къэр. Хь.

4. поднести что-л. к чему-л. (напр. ложку ко рту, очки к глазам)

/ ЕхьэлIэн, гъунэгъу хуэщIын (бжэмышхыр жьэм, нэгъуджэр нэм).

* - Хьэлывэр зэпытхъыт, щауэ хьэщIэ, - къыбжиIэмэ ауи уи жьэм хуэпхьынкъым. Нарт.

5. истолковать, объяснить что-л. , чей-л. поступок, чьё-л. поведение, какое-л. явление и т. п. каким-л. образом

/ Зы мыхьэнэ гуэр къихын, зыгуэр хэлъэгъуэн.

Къэхъуар зыхуихьынур имыщIэн.

* ПщIыхьу слъагъур сэ фIым хуэсхьт. Щ. Н.

Бзэгу хуэхьын см. бзэгу.

II (хуохь) неперех. гл. 1. смочь отнести что-л. куда-л.

/ Хьыфын.

2. смочь вынести, выдержать, вытерпеть что-л.

/ Хьыфын, шэчыфын.